"สามคนเดินมา หนึ่งในนั้นคือครูเรา"
คำกล่าวของขงจื่อที่แสดงให้เห็นว่าเราเรียนรู้จากผู้คนได้เสมอ
เมื่อวานนี้ 'ท่านจอมยุทธ์เล้ง' ศิริวัฒน์ วงศ์จารุกร มาแบ่งปัน 'ปัญญาจีน' ในคลับเฮ้าส์ด้วยภาษาที่น่าสนใจมาก
พี่เล้งบอกว่า คนจีนเชื่อว่าเราเกิดมาเป็น 0 พอเริ่มเติบโตรู้เรื่องราว 'หยาง' จะเพิ่มขึ้นตามความรู้ เมื่อรู้เยอะ อีโก้ก็เยอะเป็นเงาตามตัว
วิธีลดหยางและเพิ่ม 'หยิน' คือ--ฟัง
การฟังแสดงถึงความถ่อมตน ตระหนักว่าตนยังไม่รู้ ยังไม่ฉลาด
พี่เล้งบอกว่าสองสิ่งที่เป็นคุณและมีคุณสมบัติของหยินคือ กตัญญุและถ่อมตัว
หยางมากก็ร้อน ร้อนมากก็ฟาดฟัน
เติมหยินเข้าไปดับร้อนสักหน่อยให้เย็นลง
🔸🔸🔸
ผมนึกถึงสิ่งที่เรย์ ดาลิโอ เคยพูดไว้ใน Principles ที่เน้นย้ำถึงคุณสมบัติหนึ่งของการเติบโตทางความคิดและการงาน นั่นคือ 'ถ่อมตน' ตระหนักเสมอว่าเรายังไม่รู้อะไรอีกมาก เป็นหนทางที่ทำให้ไม่มั่นใจตัวเองผิดๆ ตัดสินใจพลาดโดยไม่รอบคอบ และเติบโตจากการรู้เพิ่ม
🔸🔸🔸
ในหนังสือ You're Not Listeningฯ ของเคท เมอร์ฟี่ ก็พูดถึงคุณสมบัติของนักฟังที่ดีว่า ต้องเป็นคนที่ไม่ยึดมั่นในบางสิ่งที่ชัดเจนแบบเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ยังเปิดกว้างต่อการรู้สิ่งใหม่ พร้อมจะเปลี่ยนความคิดของตัวเองเมื่อได้ข้อมูลที่แตกต่างไป
ว่าง่ายๆ คือ ไม่ขาวจัด-ดำจัด
สภาวะเทาๆ ทำให้เรายังเปิดหูฟัง
ตราบที่ยังฟัง แปลว่าเราก็ไม่ได้ 'หยางเต็ม' จนไม่มีเหลือที่ให้ 'หยิน'
ขาวๆ ดำๆ หยินๆ หยางๆ ฟังๆ พูดๆ คือกระบวนการเรียนรู้
สามคนเดินมา มีครูเราหรือเปล่า? หรือมีศัตรู?
คำตอบอยู่ที่สภาวะหยิน-หยางในตัวเราด้วย